οργανομολυβδικός

-ή, -ό

φρ. «οργανομολυβδικές ενώσεις»

χημ. τάξη οργανομεταλλικών ενώσεων στα μόρια τών οποίων υπάρχει ένας τουλάχιστον δεσμός άνθρακα-μολύβδου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. organoplombique (< όργανο + plomb «μόλυβδος»)].